اهورا کــوچـولوی مــن

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود این همه رنگ ِ قشنگ از کف ِ دنیا برود هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد دل ِ تنها به چه شوقی پی ِ یلدا برود؟ گله هارابگذار! ناله هارابس کن! روزگار گوش ندارد که تو هی شِکوه کنی! زندگی چشم ندارد که ببیند اخم دلتنگِ تو را   فرصتی نیست که صرف گله وناله شود! تابجنبیم تمام است تمام!! مهردیدی که به برهم زدن چشم گذشت.... یاهمین سال جدید!! بازکم مانده به عید!! این شتاب عمراست ... من وتوباورمان نیست که نیست!! زندگی گاه به کام است و بس است؛ زندگی گاه به نام است و کم است؛ زندگی گاه به دام است و غم است؛ ...

پسرک عزیزم اهورا... دایی جواد ِ بابا امروز دعوت مون کرد به یه سفره خونه ی با صفا و دنج. خیلی خوش گذشت... مخصوصا به شما که با دوستت ایلیا کلی بازی کردی و دویدی و پریدی ...😉                 ای جانک خندانم ؛ من خوی تو می دانم... تو خوی شکر داری، بالله که بخند ای جان...   ...

هر جا که تویی مرکز تصویر من آنجاست... ( ماهگرد تولدت مبارک)     ...

بودنت همه چیز را عوض می کند اهورا... اما اینکه کنارم باشی یا نباشی ؛ فرقی نمی کند ... تو مدام روی بند بند تنم قدم می زنی! و در آسمان دلم پرواز می کنی! همین که نفس می کشی ، قدم می زنی ، می خندی... برای من یعنی همه چیز  ...! تو تمام دنیای منی پسرم ، اهورا...                 ...

گل پسرم ، اهورا... از اونجا که شما فقط یه پسرخاله ی کوچولو داری که ازت دوره ، و یه دخترعمه که فاصله ی سنی اش با شما خیلی زیاده ، و  بعد از رفتن من و بابا سرکارمون ، نصف روزتو با پدرجون و مادرجون و عمه می گذرونی ، ارتباطی با بچه های همسن و سال خودت نداری. این مسئله ما رو خیلی نگران کرده بود. مخصوصا وقتی پارک می رفتیم یا مهمونی و ارتباط تو رو با بچه های دیگه می دیدیم ، این نگرانی تشدید می شد. این شد که تصمیم گرفتیم کم کم تو رو با محیط مهد کودک آشنا کنیم. به این شکل که هر وقت از خواب بیدار شدی ، و خودت دوست داشتی ، بری مهد و هر وقت خسته شدی از اونجا برگردونیمت... آذرشهر ، شهر کوچکیه و متاسفانه از نظر مهد کودک...

اهورا جانم... الهی پرروزی باشی ... روزگارت از رحمت لبریز ، دستانت از نعمت سرشار ، زندگیت رضایت بخش ، و عاقبتت ختم به خیر شود جان مادر...                               ...

  بیا فانوس من باش دراین تاریکی دنیا قدم آهسته بردار دراین دنیای لاکردار بیا روح و روانم شو بیا آرامِ جانم شو که جانم بسته است باتو بیا ای مهربان یارم که تاجانی‌ست دراین تن دوستت دارم...     ...